-
Trójkąt samoorganizacji
1 Wprowadzenie Idea samoorganizujących się zespołów stanowi ważną część współczesnych podejść do zarządzania, szczególnie pracą intelektualną w warunkach złożoności. Samoorganizacja zespołów jest fundamentem wszystkich metod Agile – najważniejszej innowacji w zarządzaniu w ostatnich 15 latach – i jest obecna jako ważny element również w innych nowych podejściach do zarządzania korporacyjnego (przykładem może tu być Holakracja). Samoorganizacja jest jednak wciąż często błędnie rozumiana jako coś anarchicznego, co po prostu „się wydarzy”, jeśli na to pozwolimy, a więc coś nie wymagającego uwagi ani zarządzania ze strony menedżerów. W rzeczywistości produktywna samoorganizacja w grupie, wspierająca cel, dla którego grupa została utworzona i pomagająca jej przekształcić się w zespół, to narzędzie zarządzania. Zatem, menedżerowie…
-
Co to jest Scrum?
Scrum – metoda dla zaangażowanych profesjonalistów by pracować wspólnie lepiej. To jest taka moja definicja tego czym Scrum jest – i czym był od samego zarania. “Rozbierzmy” tą definicję na części: Czy teraz już rozumiesz dlaczego przeciętny Scrum w przeciętnej firmie jest jaki jest? Czy już rozumiesz dlaczego “wielkie transformacje” skończyły się tak, jak się skończyły? No bo ilu jest zaangażowanych profesjonalistów – 10%? 15%? Może. Ale na to nic nie poradzisz. Możesz natomiast wybrać kim Ty chcesz być. I z kim chcesz pracować.
-
Metodyka ZTNP
Wiele jest metod, metodyk i „frejmłorków” ale każdy z nich ma to do siebie, że w formie czystej, dobrze wprowadzonej spotykany jest relatywnie rzadko. Tak jak rzadko można zobaczyć projekt prowadzony naprawdę dobrze, według zasad sztuki opisanych w PM BOK tak i rzadko można zobaczyć produkt rozwijany naprawdę dobrze, z wykorzystaniem Scrum zastosowanego w sposób zgodny ze Scrum Guide. Dzieje się tak dlatego, że wszędzie dominuje zupełnie inna metodyka, metodyka najbardziej popularna i zarazem najstarsza, najbardziej trwała i powszechna.
-
Kryzys Agile
W lutym 2021 Agile ukończy oficjalnie 20 lat – wtedy miną dwie dekady od spotkania, którego efektem był Manifest Agile. Niestety, w swoje dwudziestolecie Agile przeżywa kryzys, którego – co gorsza – większość zaangażowanych „agilistów” jeszcze nie zauważyła. Kryzys ten polega, ogólnie rzecz ujmując, na „rozwodnieniu” Agile, oderwaniu go od koncentracji na tworzeniu działającego, wartościowego oprogramowania i przesunięciu punktu ciężkości na dbałość o dobre samopoczucie, miłą atmosferę, a czasem także elementy politycznej poprawności w zespołach. Istotnym objawem tego kryzysu jest to, że programiści i testerzy coraz częściej odrzucają Agile, a w szczególności Scrum. Kiedy się porozmawia z nimi, poczyta fora programistyczne itp., coraz częściej widać niechęć i wyśmiewanie się z…
-
„Czy Scrum jest trudny?”
-
Czy Scrum Masterem trzeba się urodzić?
Czasem spotykam się z opinią, że Scrum Masterem to trzeba się urodzić, że właściwie nie można się tego nauczyć – można tylko rozwinąć już otrzymany dar. Oczywiście, jest w tym stwierdzeniu pewna doza (tzw. źdźbło) prawdy. Jak w każdej pracy konieczne są pewne predyspozycje – i jedni je mają w stopniu dużym, inni przeciętnym, a inni nie mają ich wcale i lepiej, żeby się daną dziedziną nie zajmowali. Niemniej bycie Scrum Masterem to praca jak większość innych, składająca się w przytłaczającej większości z rzeczy, których można się nauczyć. Dobrą analogią jest tutaj bycie kierowcą. Są ludzie, którzy z różnych powodów w ogóle nie powinni prowadzić samochodów – mają za wolną…
-
Gdy masz tylko młotek….
Pracując jako doradca i ekspert od metod zwinnych nieustannie spotykam się pewnym nieporozumieniem, które najkrócej streścić można w jednym zdaniu: „Agile to Scrum”. Innymi słowy polega ono na z gruntu błednym przekonaniu, że tak zwana „transformacja Agile” (czyli zmiana organizacji w nowoczesną, zwinną, sprawnie zarządzaną) polega na… wdrożeniu Scruma. Sprowadza to duży temat jakim jest Agile i w ogóle nowoczesne zarządzanie do jednej tylko metodyki pracy zespołowej, która choć bardzo dobra nie jest ani jedyną metodą Agile ani nie załatwia wszystkich problemów (zwłaszcza na skalę organizacji). Nieporozumienie to wydaje się dość niewinne – ot, typowe niezrozumienie tematu przez osoby, dla których jest nowy. Niestety, przekonanie, że „Agile == Scrum” jest…
-
Nigdy nie będzie dobrze
Postanowiłem się dziś podzielić obserwacją tak oczywistą, ale najwyraźniej nie na tyle by była ona powszechnym rozumieniem. Otóż: nigdy nie będzie dość szybkich zespołów developerskich. Dlaczego? Ano dlatego, że wymyślanie potrzeb oraz funkcji w oprogramowaniu, które mogłyby je zaspokajać jest bardzo szybkie. Sam pomysł to krótki błysk w duszy i przebieg impulsów po neuronach – jest! Eureka! Zapisanie go, ew. przedyskutowanie to kwestia godzin. Ale realizacja może trwać dni, tygodnie, miesiące nawet. Jeśli dodamy do tego dość typową sytuację, kiedy wymyślających (zwanych elegancko „interesariuszami”) jest istotnie więcej od implementujących widać wyraźnie, że jest niemożliwością doprowadzenie do sytuacji, w której każdy pomysł („wymaganie”) jest realizowane bez oczekiwania. Z tego właśnie powodu…
-
Kwestia perspektywy
Na jednym z ostatnich warsztatów zderzyłem się z pewnym problemem – uczestnicy zupełnie nie rozumieli po co komuś w biznesie jakieś oszacowania, a w szczególności informacja ile mniej-więcej będzie „to coś” kosztować. Przecież mamy Agile, się zrobi – się zobaczy. Dyskusja toczyła się przez jakiś czas, zanim do mnie dotarło, że problemem jest brak w życiu osób, z którymi rozmawiam, doświadczenia, do którego mogliby się odnieść. O jakie doświadczenie mi chodzi? O doświadczenie wydawania pieniędzy na produkt software-owy lub choćby jakieś jego funkcje. Najlepiej własnych pieniędzy we własnym biznesie albo przynajmniej powierzonego (i nietrywialnego) budżetu w firmie. Znajdując się w takiej sytuacji można podjąć trzy decyzje – wydać pieniądze na…
-
Lokalne optymalizacje
Na każdą organizację można spojrzeć jako na system, który przetwarza pewne sygnały wejściowe na jakieś produkty wyjściowe. W tym sensie organizacja jest zbiorem procesów, mniej lub bardziej powtarzalnych, w których przepływają pewne zlecenia. W przemyśle mają one charakter materialny, namacalny. W pracy intelektualnej (mylonej czasem z biurową) są najczęściej tylko pojęciami takimi jak pojedyncza sprawa, zlecenie, „ficzer” itp. Umownie możemy je nazwać „jednostkami pracy”. Tak patrząc na dowolną firmę o jej sprawności świadczą dwa najważniejsze parametry: przepustowość (liczba jednostek pracy w jednostce czasu, które firma przetwarza) oraz średni czas przetwarzania (czyli średni czas jaki upływa od rozpoczęcia do zakończenia pracy nad jednostką pracy – oczywiście patrząc z perspektywy odbiorcy). Efektywność…